Dinsdag, 17 april. Naar Apeldoorn. De verjaardag van onze kleinzoon, we vertrekken om half twaalf naar Apeldoorn, onze eerste stop. We willen in Apeldoorn de auto nog even laten nakijken want er staat een lange reis op het programma. Het biedt ook kansen om oude bekenden en familie nog even te bezoeken.
Het weer is prima en het zal nog warmer worden de komende dagen. De reis verloopt voorspoedig en om half twee staat de caravan op zijn pootjes. De sla wordt uit de auto gehaald en in het zonnetje gezet. We hadden enige tijd terug al sla gezaaid in een plantenbak, niet persé om mee te nemen maar nu het zo mooi staat kunnen we het niet achter laten. 's Middags komen oude buren op bezoek en het is gezellig even bij te praten.

Woensdag, Donderdag en Vrijdag. Apeldoorn. We bezoeken de oude buurvrouw, goede kennissen en onze kinderen. De auto wordt nagekeken en we halen nog spullen voor de caravan, een waterpompje, toiletvloeistof en een wegenkaart van Griekenland. We hebben het er zo druk mee dat er alleen 's middags een uurtje overblijft om te genieten van de zon. "Word ik al bruin???" Het weer is goed en blijft ook goed, de hele week boven de 20 graden. Wat ook weer klopt is dat we zo lekker slapen in de caravan, thuis liggen we nog wel eens rusteloos te woelen maar in de kar slaapt het erg fijn en de hele nacht mmmmm.

Zaterdag 21 april. Naar Limburg a/d Lahn. Vandaag gaat de rit naar Limburg an der Lahn. We hebben daar een camping uitgezocht die dicht bij de stad ligt omdat het een oude cultuurhistorisch interessante stad is. Mw. Tomtom zal ons de weg wijzen en we gaan daar - volgens mw. drie uur doen over 300 km. We vertrekken rond 10 uur, het oppakken ging lekker snel. We komen aan om vijf uur 's middags, vier uur later dan de planning, wat ging er mis, nou heel veel. We zijn nog maar amper de grens over en we staan stil, een file, een grote file, een file van meer dan een uur. De autobaan A3 is afgesloten richting Oberhausen, we moeten U4 volgen, door Elten en Emmerich. Het vele verkeer slingert zich door de straten van de stad en schiet niet op door de vele verkeerslichten en de voorrangskruisingen. Eindelijk weer op de A3 gaat 't een tijdje goed maar dan bij Keulen is het weer mis, weer een file, wegwerkzaamheden, wegversmallingen over vele kilometers. We moeten richting Frankfurt maar daarheen staat alles vast en goed vast ook. Velen verlaten de file en kiezen voor een omweg via Bonn. Uiteindelijk kiezen wij daar ook maar voor. Het is helaas niet zo dat daar geen werkzaamheden zijn... maar de schade blijft beperkt tot een half uurtje. Al met al beloopt de vertraging meer dan drie uur, we hebben zelf ook maar even een rustpauze ingelast voor een kopje koffie.
Eindelijk de camping maar wat is ie vol, ofschoon er meer dan 100 plaatsen zijn is er nog net een klein plaatsje voor ons, precies genoeg, dat dan weer wel natuurlijk. Ik vraag even aan onze buren of het misschien een speciaal weekend is in Duitsland, nou niet in Duitsland maar wel in Limburg a/d Lahn, er is een whisky festival, dat verklaart veel. Toen ik deze camping op de website bekeek - enkele maanden geleden - zag ik dat ie aan de rivier de Lahn ligt en ik had al een visioen dat we op een ruime en zonnige plaats aan de rivier stonden. Maar helaas, een visioen is maar een visioen, de realiteit is vaak anders.
Het lijkt er ook op dat de camping voor dit weekend andere tarieven hanteert dan gewoonlijk (niet lagere). Hebben we dat ook nog.
Na het eten gaan we naar de stad en de verhalen kloppen helemaal, wat een rijke historie. Het aantal restaurants is overweldigend, het aantal vrije tafeltjes nihil. We pinnen wat geld want de camping wil alleen contant betaald worden en we nemen een lekkere kop decafé op een terras. Als we terug lopen naar de camping zien we de 'slachtoffers' van de whisky proeverij. Ze lopen slingerend zelfs tegen lantaarnpalen aan en zeulen met zware tassen met flessen die vervaarlijk dicht langs de grond zwaaien. Lekkerrrrrrr. Welterusten allemaal.

Zondag 22 april. Limburg a/d Lahn. Het is zondag ook al realiseren we ons dat niet echt, het is een verblijfdag, geen reisdag. We kiezen voor een uitgebreid ontbijt, lekker een eitje erbij. Dan naar buiten, het weer is heerlijk, het belooft warm te worden, mogelijk 26 graden. We gaan voor koffie met bitterkoekjescake van Brigitte, een wijntje voor Emmie en een fris voor mij. Ik zoek uit hoe we morgen het beste kunnen reizen want weer uren in de file staan dat willen we niet. Ik vraag een paar campinggasten die naast ons staan en zij adviseren een mooie omweg door het Neckar-dal. We gaan het morgen zien.
's Middags naar de stad, eerst naar de Dom, maar hoe komje daar, we lopen verkeerd maar komen zo langs de oever van de rivier en een plaats waar vroeger een watermolen stond, het rad is in ere hersteld, de rest is verdwenen. Zoals zo vaak staat de Dom bij een kasteel (of andersom) en dat dan op een hoge rots, dus klimmen door stijle straatjes. Het kasteel is van de Nassau's geweest ooit maar niet open voor publiek. De Dom is wel open en schitterend maar vooral ook hoog, heel hoog. We branden wat kaarsjes en gaan naar het Diocesaan museum. Het museum heeft een etage met de geschiedenis van de stad maar vooral de plagen, de pest dus die hier flink huisgehouden heeft. Er is een etage met oude beelden en in de kelder, achter een enorme kluisdeur, alle gouden sierraden van de kerk. Nou daar kun je een hele stad een heel jaar van onderhouden. Hoe zat dat ook al weer, preekte die man uit Nazareth niet eenvoud en onderdanigheid?
We gaan de stad in voor een drankje en een ijsje en een poging om een paar boodschappen te doen. Nou alles was dicht, behalve een bakkertje. We gaan naar de car en wachten de hele avond op de voorspelde regen die maar niet komt. Welterusten.

Maandag 23 april. Naar Berg in der Oberpfalz. Na het goede advies van de gisteren gaan we op pad, de campingbaas betaald en gedag gezegd. Het is tien over negen, we draaien de snelweg op naar Berg in der Oberpfalz, met maar liefst 395 km voor de boeg waar we bijna 4 uur over doen. Ik kan mw Tomtom niet aan het verstand brengen dat we geen 120 maar slechts 90 km/uur rijden en er dus minimaal 80 minuten langer over zullen gaan doen, bijna vijf en een half uur. Nabij Büttelborn (ook nooit van gehoord?) hebben we onze eerste pauze voor koffie. Bij Heidelberg verlaten we de snelweg en gaan de toeristische route doen langs de rivier de Neckar. Het is best leuk vooral omdat het zonnetje ook weer terug komt. We nemen pauze voor een pic-nic met uitzicht op de rivier die best druk bevaren wordt. Bij Heilbronn gaan we de snelweg weer op en dan voelt het echt niet prettig als mw. Tomtom zegt: 158 km recht vooruit. Saai. Gelukkig houden de regelmatig opduikende wegwerkzaamheden ons wakker. Het is half vijf als we de camping oprijden. Die oogt net zo saai als "158 km recht vooruit" maar we doen het er maar mee. De plannen voor morgen zijn twijfelachtig, we willen graag Neumarkt in der Pfalz even bezoeken (ja waarom eigenlijk) maar als we doorrijden en een kortere etappe doen zijn er daar ook weer mogelijkheden. "Gedreven door de plannen" zei Pake dan. Nou nu eerst koffie en dan zien we morgen wel weer.

Dinsdag 24 april. Berg i/d Oberpfalz. Vanmorgen in het 'badhuis' kom ik er achter dat al de drie douches bij de dames dicht zijn (staat op een bordje!!) en bij de heren zijn er twee dicht en is nog maar één open. Gelukkig zit er niemand in en is ie voor mij. Toch raar alle douches - op één na - dicht te doen wegens storing (staat op het bordje!!). We nemen de tijd voor het ontbijt - dat rijmt - zouden meer mensen moeten doen in deze jachtige tijden. Bij de koffie pak ik een oude kaart van Duitsland en zie dat 6 km naar het noorden ligt Altdorf, een toeristisch interessant plaatsje, dus...... We kunnen er gemakkelijk parkeren en gaan de stad (oftewel het dorp) in. Het heeft een grote Evangelische kerk en een fraai raadhuis, rond 1570 is er een universiteit gesticht. Na wat omzwervingen kiezen we een bakkertje voor de lunch, gastvrij staat hoog in het vaandel, gastvriendelijk echter niet, wat een tru.....us. Na de lunch gaan we naar Neumarkt in der Obernpfaltz, zo'n 12 km zuidelijker. Waar we willen parkeren is het opgebroken en dan is het wel even zoeken als er nergens iets aangegeven staat. We vinden mbv mw. T een parkeerterrein naast het centrum. Het centrum is precies wat een centrum tegenwoordig is, winkel met kleren naast winkel met kleren, naast enz. Het is geen echt gezellige straat/plein/markt, wat is het eigenlijk. Emmie koopt een hempje voor de aanstaande warme zomer. We zwerven wat rond maar heel fraai, cultuurhistorisch, gezellig is het eigenlijk nergens. We kiezen op een terras voor een kop koffie en een kop thee met wat erbij. Maar dat erbij hadden we beter niet kunnen doen, droog en oud (waarschijnlijk), nee, geen tractatie. We lopen nog even naar en door de kerk en houden het voor gezien. Morgen weer een reisdag.

Woensdag 25 april. Naar Spital im Pyhrn. Vandaag vroeg opgestaan, dat wil zeggen om acht uur, want we hebben per slot wel vakantie natuurlijk. Bij het ontbijt maken we vast weer een paar boterhammen klaar, je weet maar nooit waar je in komt te staan - file bedoel ik dan. Om kwart over negen rijden we weg, op weg naar Spital im Pyhrn. Een afstand van 341 km en mw. T denkt dat we daar 3 uur en 8 minuten over gaan doen maar na corretie voor onze lagere snelheid kom ik op 4 uur en 10 minuten. We zien wel. De reis gaat voorspoedig, heel voorspoedig zelfs maar er zijn hier minder parkeerplaatsen met voorzieningen - en dan bedoel ik koffie met .... Na bijna twee uur is dan koffie bij een opgebroken raststatte, nou ja de koffie is ok. We kopen alvast een Oostenrijk vignet. Dan voorbij Regensburg een file, de linker baan rijdt vlot door de rechter baan - vol met vrachtauto's - staat eigenlijk stil. Later horen we op de radio dat er wegwerk-zaamheden waren na een ongeval op de rechter baan. Wij kiezen voor links, altijd al willen doen.
Deze route heb ik in 1994 ook gereden maar toen met collega Justus. We hadden de computer van de Psychologen geschonken aan het "Museum für Psychologie" in Passau. We gingen er heen om het apparaat weer te installeren, te activeren en over te dragen. Toen reden we in één dag van Apeldoorn naar Passau (800 km) en dat kon royaal in 10 uur. Zou je nu eens moeten proberen, vergeet 't maar.
Als we in Oostenrijk zijn, blijken de flitspalen heel goedkoop, nou ja in aanschaf dan. Ik heb dan wel een 100 km vignet maar dat geldt natuurlijk niet voor Oostenrijk, ben ik ook geflitst vraag ik me af en laat meteen het gas los. We zullen het wel zien.
De rest van de route gaat ook vlot en om vijf over half drie staan we op de camping. Maar wat een schitterende natuur, grasland, bergen en besneeuwde toppen. Voor ons een typische Oostenrijkse boerderij. Niks geen megastallen, gewoon een klein perceel, misschien twintig koeien, Opa en Oma wonen beneden, de kinderen boven en de kleinkinderen weer daarboven. En als Opa en Oma nog lager liggen, dan verhuist iedereen één etage omlaag. Wat kan het leven toch eenvoudig zijn en ook heel gelukkig met wat je hebt en niet jaloers op wat een ander heeft. Zo nou hoeft u zondag niet meer naar de kerk. Tot morgen.

Donderdag 26 april. Spital im Pyhrn. Vandaag mogen we uitslapen, daar wil ik van genieten maar helaas, ik lig maar wat te draaien in bed, uren achtereen. Als ik dan eindelijk lekker slaap worden we om half negen wakker, tijd voor badderij en ontbijt. Het is regenachtig, miezerig en koud, een heel verschil met gisteren toen het 26 graden was. De kachel gaat aan en we gaan aan de slag, Emmie met haar hobby, ik met de website. De website moet nog uitgebouwd voor de komende reis dus een flinke klus.
Na de koffie gaan we even - nou ja even - boodschappen doen in Liezen, wel ruim 20 km en een kostbare tol-tunnel. Terug gaan we over de oude weg, veel mooier ondanks het slechte weer en ook 20 km.
's Middags gaan we naar de Gleinkersee die zo'n 4 km hier vandaan is. De campingbaas zei dat het er erg mooi is en heel geschikt voor een wandeling. Het reisje duurt maar kort maar gaat wel flink bergop, het meer ligt hoog tussen de bergen. De wandeling rond het meer is erg mooi ondanks het donkere weer. We knippen er op los. Thuis weer verder met de website, kan ik 't vanavond nog opladen. Nou lekker eten straks en dan hopelijk lekker slapen.

Vrijdag 27 april. Spital im Pyhrn. Wat was het koud vannacht, beiden hebben we de elektrische deken aangezet en een extra deken er op. Toen we wakker werden was het negen graden in de caravan. De zon schijnt maar er staan zoveel wind dat het erg koud aanvoelt. Toch willen we vandaag 'de bergen in'. Na de koffie gaan we op pad, we willen naar Hinterberg, wat het is weten we niet. Volgens mw. T houdt de weg daar op, dus ik neem aan dat daar de bergen beginnen. Het is zo'n twintig km en we vinden het vlot. Het is een parkeerterrein waar een wandeling begint, ff 3 euro neertellen en je mag wandelen. De wandeling die hier begint is 20 km en dat vinden we wel een beetje veel. Een dorpje eerder, Hinterstoder, daar zagen we een restaurant dus eerst maar een kleine lunch. De lunch is prima en we gaan naar de Johannishof parkeerplaats, waar een wandeling begint van 5 km, meer 'our piece of cake'. Na betaling van de 3 euro mogen we vier uur geparkeerd staan, dus we hoeven ons niet te haasten. Nou dat haasten is ook helemaal niet nodig c.q. gewenst want de route is schitterend en heel afwisselend. We lopen rustig en knippen er op los - alsof 't niks kost. Na de wandeling terug naar het restaurantje voor een coupe ijs, nou die is heerlijk, caloriën genoeg. Na wat boodschappen - we eten vanavond pizza - gaan we terug naar onze car. Vanavond alles inpakken en morgen weer een reisdag. 'Have fun'.

Zaterdag 28 april. Naar Duga Resa. Vandaag gaat de reis naar Duga Resa. Het is de camping waar we samen komen voor de groepsreis naar Griekenland. Het is 365 km en daar zouden we ruim vier uur over gaan doen maar, her berekend voor onze lagere snelheid wordt dat dus minimaal vijf uur en een kwartier. Het is bijna half tien als we vertrekken. Al snel zitten we op de autosnelweg richting Graz, wel even tol betalen natuurlijk. Na ruim een uur roept Emmie het is nu wel koffietijd. We draaien een parkeerterrein op en daar staat het grootste wegrestaurant dat ik ooit zag, Landzeit, wat een keus en wat een ruimte, typisch Oostenrijkse gastvrijheid. Het wordt koffie met Apfelstrudel, heerlijk. Het is best rustig op de weg en we schieten lekker op. Tijd voor de lunch maar nergens een pic-nicbank, dus dan maar de stoelen uit de car, werkt ook prima. Het is rond half drie als we in een file komen te staan, eerst lijkt het er op dat de wegwerk-zaamheden de oorzaak zijn maar het is de grenscontrole, we verlaten de EU. Na een korte pauze voor een - vies - drankje (te veel kunstmatige zoetstof) gaan we verder en om kwart voor vijf staan we op camping Slapic. Het is een mooie camping maar - altijd weer een maar - ook heel groot en wij zijn meer van de kleinere campings.

Zondag 29 april. Duga Resa. Het is zondag, lekker uitslapen, heerlijk, geen gestress, pffff, jullie hebben toch vakantie hoor ik iedereen denken. Nou vakantie is stressen voor heel veel mensen en vooral voor gezinnen (wetenschappelijk onderzocht). Maar vandaag hoeven we niks, helemaal niks, geen afvaltanken legen, geen wc legen, geen pootjes opdraaien, niet hoeven wegen of alles wel goed ligt. Dan het rijden over volle snelwegen, file-rijden bij wegwerkzaamheden en bij opstoppingen, zoeken naar de goede route, zoeken naar een leuk plaatsje op de camping. En dan alles weer opzetten, water bijvullen, afvaltank niet vergeten, gaskraan open zetten, voetjes uitdraaien, enz. pfffff. Wie wil er eigenlijk nog op vakantie?
Vandaag niks van dit alles, ontbijt, eitje erbij, koffie, boekje erbij, drankje, lunch, puzzelboekje. Maar dat gaat ook vervelen, dus maar even naar Duga Resa, wat is het eigenlijk voor stadje. Nou daar kunnen we kort over zijn, niet heel groot, zo'n 11 duizend inwoners maar voor zoveel inwoners, maar weinig winkel voorzieningen, geen leuke winkelstraat, geen gezellig plein. Er is een bezinepomp en een klein aantal terrassen, dat is 't dan. We bestellen op een terras een drankje, het wordt Jus d'Orange, want op de vraag naar alcoholvrij bier krijgen we geen duidelijk antwoord en we moeten nog wel terug naar de camping.
Op de camping is de reisleider al naar ons op zoek, tja, we waren er gisteren al maar dat ie ons zou missen, nee dat besef hadden we niet. Het is vooral ook leuk met een aantal andere reisgenoten te praten, ze staan bij elkaar op een kluit aan de andere kant van de camping. Na alle informatie-uitwisseling gaan we terug naar de car, tijd voor een drankje. Morgen weer een dag, daaag.

Naar de volgende week.

Terug naar Griekenland reis

Terug naar Gerritsma-site